Η Δημιουργία Κινήματος για την Ανατροπή των Σχεδίων του Καπιταλισμού της Καταστροφής

Η Κυβέρνηση κυριαρχούμενη από έντονο αίσθημα αυτοσυντήρησης  δέχτηκε τις υποδείξεις των επιστημόνων και εφάρμοσε, χωρίς περιττές καθυστερήσεις, μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας μεταξύ των οποίων, ο εγκλεισμός των ανθρώπων στα σπίτια τους, η απαγόρευση της κυκλοφορίας με ορισμένες εξαιρέσης και το πάγωμα κάθε οικονομικής δραστηριότητας πλην των απολύτως αναγκαίων. Το αποτέλεσμα σε μια πρώτη φάση υπήρξε επιτυχές εάν το συγκρίνουμε με όσα συνέβησαν σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία κ.λ.π. Όμως χωρίς να υποβαθμίσουμε το γεγονός, άλλες χώρες με παραπλήσιες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες τα πήγαν εξίσου καλά αν όχι καλλίτερα.

Μεγάλο μερίδιο της επιτυχούς αντιμετώπισης των επιπτώσεων της πανδημίας ανήκει στο υγειονομικό προσωπικό του Εθνικού Συστήματος Υγείας, το οποίο, χωρίς ιδιαίτερη στήριξη από την Κυβέρνηση, ρίχτηκε στη μάχη στερούμενο του απαραίτητου για αυτές τις περιπτώσεις υγειονομικού υλικού, αψηφώντας τον κίνδυνο να νοσήσει. Η αυταπάρνηση των εργαζομένων στην υγεία υπήρξε  συγκινητική. Χάρη σε αυτήν καλύφθηκαν οι ελλείψεις και τα τρωτά του Εθνικού Συστήματος, το οποίο οι νεοφιλελεύθεροι λίγο πριν την πανδημία ήθελαν να το παραδώσουν βορά στο μεγάλο κεφάλαιο.

Οι όψιμες επικλήσεις του Πρωθυπουργού στους ήρωες γιατρούς και νοσηλευτές δεν πείθουν κανέναν. Δεν αγάπησε ξαφνικά ο κος Μητσοτάκης το ΕΣΥ και τους λειτουργούς του. Απλώς σε αυτές τις δύσκολες στιγμές κάνει την ανάγκη φιλοτιμία, ενώ είναι σίγουρο ότι θα επανέλθει στις αρχικές του θέσεις ευθύς μόλις ο κίνδυνος πάψει να υπάρχει. Ας μη ξεγελιόμαστε από τέτοιου είδους αναφορές του Πρωθυπουργού και των υπουργών της Κυβέρνησης – είναι αθεράπευτα νεοφιλελεύθεροι και θα εκμεταλλευτούν κάθε δυνατότητα που τους δίνεται για να κάνουν την κρίση ευκαιρία υπέρ της επιβολής των δικών τους απόψεων και θέσεων για το πώς πρέπει να δομηθεί η νέα οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα που προέκυψε από την κρίση.  

Ο σφετερισμός κάθε είδους αγαθών (υγεία, παιδεία, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, νερό, συντάξεις)  που μετρούνται  σε εμπορεύματα  προς πώληση, η ιδιωτικοποίηση Δημόσιων Επιχειρήσεων, ο ταξικός   πόλεμος εκ των άνω που διεξάγει το Νεοφιλελεύθερο Κράτος για  την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των πλουσίων μέσω της πολιτικής  για τα εισοδήματα, τους φόρους κ.λ.π. αποτελούν  συστατικά στοιχεία της πολιτικής που εφαρμόζουν από την πρώτη μέρα που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας. Ο εκούσιος εγκλεισμός και τα κατασταλτικά μέτρα που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια της καραντίνας και στηρίχτηκαν σε μια ευρύτατη κοινωνική συναίνεση εξαιτίας του σοκ που υπέστη η ελληνική κοινωνία από την τραγωδία της γειτονικής Βόρειας Ιταλίας, βοήθησαν την Κυβέρνηση να περάσει με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου διατάξεις που ενισχύουν το αντιδραστικό οπλοστάσιό της. Την κρίσιμη στιγμή θα είναι έτοιμη να το χρησιμοποιήσει σε βάρος των ανθρώπων της εργασίας, οι οποίοι θα κληθούν να επωμισθούν τα βάρη που προέκυψαν από την οικονομική κρίση.

Οι κυρίαρχες τάξεις και το πολιτικό προσωπικό τους γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η υγειονομική κρίση αργά η γρήγορα θα μετατραπεί σε κοινωνική, με αποτέλεσμα να καταστεί αναπόφευκτη η επερχόμενη σύγκρουση. Για τον λόγο αυτό προετοιμάζονται κατάλληλα. Η σκανδαλώδης διαχείριση του δημοσίου χρήματος με την πλήρη κάλυψη των ΜΜΕ, οι λαϊκίστικες αναφορές στο πρόσωπο του ίδιου του Πρωθυπουργού ο οποίος θεωρήθηκε τόσο πετυχημένος ώστε να τον αναγορεύσουν σε Μωϋσή που έσωσε το λαό του από την καταστροφή, οι ανούσιες (στην καλύτερη περίπτωση) αναφορές του ίδιου του κου Μητσοτάκη αλλά και Υπουργών στους μικρούς και μεγάλους ήρωες που ταμπουρώθηκαν στα σπίτια τους για να μην τους βρει ο κορωνοϊός  και τους στείλει στο νοσοκομείο, αποτελούν  μέρος της προετοιμασία τους.

Για τις δυνάμεις που βρίσκονται απέναντι σε αυτήν την κατάσταση που πάει να παγιωθεί ζητούμενο δεν είναι η απλή καταγγελία ή η προειδοποίηση για τα δεινά που έρχονται, αλλά η διαμόρφωση ενός  κινήματος που με αξιώσεις θα αντιπαλέψει την επίθεση στα λαϊκά συμφέροντα και θα επιβάλλει τη δική του στρατηγική διέξοδο από την  κρίση, αποτρέποντας τις απάνθρωπες θυσίες που απαιτούν από τους εργαζόμενους ο καπιταλισμός της καταστροφής και το αόρατο χέρι των αγορών.

Η Ιστορία μας διδάσκει ότι καμία έξοδος από οποιαδήποτε κρίση δεν έγινε με όρους ευνοϊκούς για την εργασία χωρίς την κινητοποίηση των μαζών και την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στα  κέντρα που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Στον ελληνικό λαό, ο οποίος έζησε την κόλαση των μνημονίων για δέκα ολόκληρα χρόνια, εναπόκειται να μην αφήσει να περάσουν πολιτικές που θέλουν σκλάβους τους μισθωτούς και την πατρίδα μας μια ειδική οικονομική ζώνη για την  εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας του πλούτου.