Εφημερίδα και τηλεόραση κατά Διαδικτύου-Κασσελάκη

Στην πολιτική η ήττα είναι επώδυνη, η γελοιοποίηση εξοντωτική. Στην περίπτωση της εκλογής του Στέφανου Κασσελάκη η πολιτική τάξη της χώρας εκδήλωσε ήδη την αμηχανία της, ενώ οι οργανικοί διανοούμενοι του καθεστώτος (“δεξιοί” και “αριστεροί”, κοινοβουλευτικοί και αντικοινοβουλευτικοί) εκτίθενται καθημερινώς με την διανοητική ατροφία και την αναλυτική ανεπάρκειά τους. Με την εμφάνιση του φαινομένου “Στέφανος Κασσελάκης” επιστράτευσαν, όλοι και όλες, τα απαρχαιωμένα ανακλαστικά τους για να διατυπώσουν την δική τους κακόβουλη ερμηνεία. Κυρίως, αφήνοντας αιχμές για το ποιόν των πολιτών και άλλα παρόμοια γνωστά και ανόητα.

Σε όλο αυτό το διάστημα παρακολουθήσαμε διάφορους κοινούς τόπους από διάφορους χώρους της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας: από τον “ηθικό πανικό” στους συντρόφους της πουριτανικής αριστεράς μετά το σοκ της πρώτης Κυριακής των εσωκομματικών εκλογών, την δημόσια αμηχανία τους και τις παράκαιρες προσπάθειες πρόωρης ταύτισης του νεοεκλεγέντα με άσχετα πρόσωπα της ευρωδυτικής πολιτικής σκηνής, μέχρι την απαξιωτική επιμονή ακροδεξιών στελεχών του κυβερνώντος κόμματος να ερμηνεύσουν το φαινόμενο με όρους της ελληνικής δημοσιότητας παλαιότερων δεκαετιών (“life style”), – όρους που αντιστοιχούσαν στην κυριαρχία της τηλεόρασης και, δευτερευόντως, σε συγκεκριμένης μορφής έντυπα μέσα εκείνης της εποχής.

Όσοι κινούνται σε αυτή την τροχιά θα πρέπει να βγάλουν τις… παρωπίδες. Ας τολμήσουν να ιδούν κατάματα την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας στο πλαίσιο ευρύτερων διεργασιών εντός του σύγχρονου ευρωδυτικού πολιτισμού. Ευρισκόμαστε στις απαρχές μιας μακροπολιτισμικής αλλαγής με τις επιπτώσεις της και στο πολιτικό σκηνικό και τη δημοσιότητα της ελληνικής δημοκρατίας: παρακολουθούμε “καρέ καρέ”, – για να ομιλήσω στην ιδιόλεκτο που αφορά ένα παλαιότερο μέσο -, την ραγδαία “κατάποση” της τηλοψίας από το Διαδίκτυο.

Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του Διαδικτύου (αρθρογραφία, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τηλεοπτικά αποσπάσματα, you tube κλπ.). Μεταφρασμένο τούτο στους όρους της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης σημαίνει ότι: Η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια αναμέτρηση ανάμεσα στα παλαιότερα “μέσα”, εφημερίδα, έντυπο και τηλεόραση, και του Διαδικτύου. Δεν υπαινίσσομαι ότι θα εξαλειφθεί τόσο σύντομα η επίδραση των παραδοσιακών μέσων, αλλά είναι πρόδηλο ότι οι ρόλοι ευρίσκονται, πλέον, σε ανεστραμμένη τροχιά: οι πρωτοβουλίες και το εύρος της επίδρασής τους, – (ο νεολογισμός επιδραστικότητα, φανερώνει τούτη την αλλαγή) -, εξαρτάται πλέον από τη χρήση των σύγχρονων τρόπων επικοινωνίας και της επιλογής του ισχυρότερου μέσου.

Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί το πιο σύγχρονο “μέσο”, το Διαδίκτυο, και αυτό του διασφαλίζει το προβάδισμα έναντι των αντιπάλων του. Στην πολιτική, έτσι θέλει ο παλιός κανόνας, πρέπει να διατηρεί κάθε σημαντικός “παίκτης”, όσο του είναι δυνατόν, την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα αυτό, μέχρι στιγμής, έχει επιβληθεί απολύτως στην τρέχουσα επικαιρότητα. Με ηγεμονικώς επιβλητικό τρόπο. Σκηνοθετεί και οργανώνει ο ίδιος και το επιτελείο του την δημόσια παρουσία του και την διαχείριση της παραγόμενης “εικόνας”, για το Διαδίκτυο και από εκεί την παραλαμβάνουν σχεδόν “αναγκαστικά” τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Συγχρόνως, έχουμε εδώ ένα “κίνημα καλαισθητικοποίησης” της πολιτικής, η οποία φαίνεται να μην μπορεί να ερμηνευτεί ικανοποιητικώς,- αν μπορεί εν γένει-, υπό το πνεύμα της κριτικής θεωρίας και τους όρους της “βιομηχανίας πολιτισμού”.

Σε κάθε περίπτωση, η βασική τροχιά των πραγμάτων είναι δεδομένη. Και όλα τα άλλα έπονται: το ζήτημα της “εικόνας”, της φυσικής αντοχής, της ιδεολογικής συνέπειας, της πολιτικής επινοητικότητας, των θεσμικών καινοτομιών, των οραματικών στόχων κ.λπ.

Το ερώτημα της συγκυρίας είναι αν θα υπάρξει, κάποια πρόσκαιρη “παλινδρόμηση” και το παλαιό (“δεξιά” και “αριστερά”) συντονιστεί για την εκπαραθύρωση του ενοχλητικού παρείσακτου, ο οποίος φαίνεται ότι δυσαρεστεί με την ριζική αμεσότητά του (απότοκο της αποτελεσματικής χρήσης του μέσου) όλο το παλαιοκομματικό κατεστημένο της χώρας, από την Άκρα Δεξιά μέχρι την Άκρα Αριστερά.

Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη σηματοδοτεί μεσοπρόθεσμα τρία πράγματα για την πολιτική κατάσταση της χώρας: 1. την απαλλαγή της πολιτικής Αριστεράς από την πουριτανική γερουσία και τους ιδεοληπτικούς της παλαιοκομματικής νομενκλατούρας,2.  την προσδοκία, σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού, να ηττηθεί το διεφθαρμένο δεξιό καθεστώς υπό την μπαγκέτα του ανεπαρκέστατου, – κατάλληλου μόνο για χαμηλές πτήσεις-, Κυριάκου Μητσοτάκη και 3. την ανασυγκρότηση της χώρας μέσω ενός ρεαλιστικού, αριστερών χαρακτηριστικών, εναλλακτικού εθνικού σχεδίου για το μέλλον, το οποίο θα βασίζεται κυρίως στις τεράστιες δυνατότητες των νέων μέσων.

Όσον αφορά το πολιτικό σκέλος της όλης υπόθεσης να σημειώσουμε ότι το Διαδίκτυο και η χρήση του δημιουργούν τις προϋποθέσεις για μια πιο “άμεση” επαφή των πολιτών μεταξύ τους, χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς των διαφόρων μεσαζόντων γνωστών οι οποίοι συνδέονται με διάφορα άνομα συμφέροντα: είναι αυτοί που κυριαρχούν ή θέλουν να κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά στην χώρα μέσω του ελέγχου του τύπου και τις ραδιοτηλοψίας. Το Διαδίκτυο είναι μια δυνατότητα έμπρακτης και “αναίμακτης” απαλλαγής από τον βραχνά της “διαπλοκής” στο σύστημα της πληροφόρησης. Η ελληνική κοινωνία μπορεί να προσπεράσει “διαδικτυακά και αριστερά” αυτή την κατάσταση. (Επ’ αυτού άλλη φορά).

Μπορεί η Αριστερά να επωφεληθεί από τη νέα επικοινωνιακή συνθήκη και να επιβάλλει την πολιτική και πολιτιστική της ηγεμονία και πάλι; Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη ανανέωσε το ενδιαφέρον σε μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών για την πολιτική Αριστερά, αλλά τούτο δεν αρκεί. Βέβαια, ο ίδιος και οι συνεργάτες του θα το γνωρίζουν, αλλά καλό είναι να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας και στους άλλους ότι οι ευκαιρίες στην πολιτική είναι πάντοτε μια πολύ ρευστή υπόθεση.

Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι στο όνομα της Αριστεράς η αντιδημοκρατική παλαιοκομματική νομενκλατούρα διοχετεύει  στον καθεστωτικό τύπο και τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης “πληροφορίες”,- θέλοντας να δημιουργήσει ατμόσφαιρα προσωρινότητας, σε σχέση με το εσωκομματικό εκλογικό αποτέλεσμα-, ότι στελέχη της προετοιμάζονται, είτε για τη διάσπαση του κόμματος, είτε για τον… λιθοβολισμό του Στέφανου!

Τι είχες Γιάννη (με ένα “ν” ή με δύο, δεν έχει σημασία), τι είχα πάντα…

Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι οργανωτικός γραμματέας της ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ (www.sopro.gr )