Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ για τις πραγματικές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και την αναγγελθείσα πολιτική της Κυβέρνησης

Τους τελευταίους μήνες οι διεθνείς οίκοι αναβαθμίζουν συνεχώς τις εκτιμήσεις τους για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Πολλοί οδηγήθηκαν σε προβλέψεις που αγγίζουν την υπεραισιόδοξη εκδοχή του Υπουργείο Οικονομικών από πέρυσι για 7,5% μεγέθυνση. Βεβαίως, ενόψει του προϋπολογισμού του 2022 η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται πιο προσεκτική συμπίπτοντας ουσιαστικά με τις εκτιμήσεις μεγάλων οίκων όπως για παράδειγμα η Fitch για ένα ρυθμό που θα ξεπεράσει το συν 6% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ).

Τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις για την πορεία της χώρας εξέφρασε κι ο μεγαλομέτοχος του καναδικού  ασφαλιστικού και επενδυτικού κολοσσού Fairfax Πρεμ Γουάτσα, μιλώντας στα “ΝΕΑ”. Μάλιστα δεν παρέλειψε να πλέξει το εγκώμιο το Έλληνα πρωθυπουργού λέγοντας πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης “αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος Πρωθυπουργός στην Ευρώπη”.

Πρέπει λοιπόν να γυαλίσουμε τα χρυσά μας κουτάλια; Κάποιοι ίσως ναι, σίγουρα όχι οι πολλοί, οι περισσότεροι.

Καταρχάς να υπενθυμίσουμε ότι από το 2018 η ελληνική οικονομία, κυρίως λόγω της πανδημίας και του τρόπου αντιμετώπισής της, έχασε 23 δισ. €, ενώ οι τυμπανοκρουσίες για την επίδοση του 2021 στην καλύτερη περίπτωση σημαίνουν την “επιστροφή” 11,5 δισ. €, δηλαδή του μισού των απωλειών της τελευταίας διετίας. Αυτό σημαίνει ότι για να επιστρέψουμε στα επίπεδα του 2018, σύμφωνα με τις προεργαζόμενες εκτιμήσεις για το 2022 και μετά θα χρειαστούμε περίπου άλλα δύο χρόνια, καλώς εχόντων των πραγμάτων. Προσοχή, μιλάμε για την επιστροφή στο 2018 και όχι σε κάποια περίοδο στοιχειώδους ευδαιμονίας…

Δεύτερον, η διατυμπανιζόμενη μεγέθυνση είναι σε ονομαστικούς όρους, το οποίο σημαίνει ότι συμπεριλαμβάνει τις εντεινόμενες πληθωριστικές πιέσεις του 2021. Τουτέστιν, σε πραγματικούς όρους είναι ασθενέστερη.

Τρίτον, ακόμη και αν επιβεβαιωθεί αυτή η πράγματι σημαντική ανάκαμψη του ελληνικού ΑΕΠ, δεν σημαίνει απαραιτήτως βελτίωση των οικονομικών και των συνθηκών διαβίωσης της μεγάλης πλειονότητας των ελληνικών νοικοκυριών. Το αντίθετο οι μισθοί βαίνουν σε πραγματικούς όρους μειούμενοι, η έμμεση επιβάρυνση μέσω της συνεχιζόμενης εμπορευματοποίησης της παιδείας, της υγείας και της μετακίνησης συνεχίζεται, η μικρή και μικρομεσαία παραγωγική δραστηριότητα καταπιέζεται, ενώ η αξιοποίηση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης κατά το “όποιος προλάβει και έχει ώριμες προτάσεις” θα ενισχύσει τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και τη χωρική ανισότητα. Όσο δε για τα “μεγάλα” επενδυτικά σχέδια, αυτά εξυπηρετούν μάλλον μια μυωπική κερδοσκοπική λογική παρά μια μακρόβια βιώσιμη κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη (βλέπε “Ελληνικό”, ανάπλαση ΔΕΘ, Ελληνικός Χρυσός κλπ). Κρίνοντας μάλιστα κι από τις πρόσφατες εξαγγελίες της οικονομικής πολιτικής στις οποίες προέβη ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, τα παραπάνω δεν είναι παράπλευρη απώλεια ή έστω θυσίες ενόψει καλύτερου μέλλοντος, αλλά η πεμπτουσία της νεοφιλελεύθερης εμμονής μιας απολύτως συνεπούς ιδεολογικά διακυβέρνησης.

Εν τέλει, μάλλον θα συμφωνήσουμε με τα λεγόμενα του κου Πρεμ Γουάτσα: πράγματι “θα εκπλαγούμε από αυτό που θα συμβεί στην Ελλάδα τα επόμενα 5 χρόνια”… Εκτός κι αν δεν τους το επιτρέψουμε!