Η Υγεία στα χρόνια της μνημονιακής προσαρμογής

Τα τελευταία 7 (και κακώς εχόντων των πραγμάτων 8) χρόνια όπου η χώρα μας και τυπικά βρίσκεται υπό την ιμπεριαλιστική επιτροπεία ΕΕ και ΔΝΤ ο τομέας της υγείας έχει δεχθεί μια ριζική μείωση των ποιοτικών και ποσοτικών του χαρακτηριστικών.

Η αύξηση των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων έχει γίνει καταφανής και στον τομέα της φροντίδας υγείας και αποτελεί μία από τις πλέον δραματικές συνέπειες του «ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού». Η κάθετη μείωση του κράτους πρόνοιας και η λειτουργία των συστημάτων υγείας με αυστηρά χρηματοοικονομικά  κριτήρια, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ανισοτήτων και στον τομέα της υγείας.

Τα άτομα χαμηλού οικονομικού επιπέδου λαμβάνουν ελάχιστη ως και πενιχρή ποιότητα φροντίδας καθότι, λόγω έλλειψης ασφαλιστικής κάλυψης και συνεπώς αδυναμίας προσβασιμότητας στις υπηρεσίες υγείας, συχνά δείχνουν απροθυμία για αναζήτηση φροντίδας και τακτικής παρακολούθησης, άλλοτε λόγω έλλειψης ασφαλιστικής κάλυψης, άλλοτε εξαιτίας της αδυναμίας προσβασιμότητάς τους στις υπηρεσίες υγείας που τους οδηγεί σε απομάκρυνση από την συστηματική-τακτική παρακολούθηση της υγείας τους. Η ανεργία και η φτώχεια, οι οποίες έχουν γιγαντωθεί μέσω των μνημονιακών πολιτικών,  οδηγούν τους πολίτες σε κοινωνικό αποκλεισμό, καθώς και σε ακραίες συμπεριφορές με άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις στην υγεία. Ο συνδυασμός όμως της ανεργίας, της φτώχειας και του  κοινωνικού αποκλεισμού αποτελούν ένα πλέγμα συνθηκών, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν το άτομο σε επικίνδυνες ενέργειες και συμπεριφορές.

Η περιθωριοποίηση των συγκεκριμένων ατόμων τους οδηγεί σε σύγκρουση με την κοινωνία και τις κυρίαρχες αξίες που τη διέπουν. Η απάθεια των πολιτών, ως τρόπος ζωής, δημιουργεί προϋπόθεση κοινωνικής απομόνωσης και βίαιης συμπεριφοράς. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει κύριοι κυβερνόντες με κοινωνικά ή νεανικά φιλοδωρήματα. Μονάχα ανατρέπεται μέσω ενός άλλου πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού δρόμου. Ενός δρόμου πατριωτικής, απελευθερωτικής και σοσιαλιστικής προοπτικής.