Ο Ανασχηματισμός που δεν Έγινε

Μπορεί ο κ Μητσοτάκης να μην έκανε τον προαναγγελθέντα ανασχηματισμό, εξαιτίας των πιέσεων που δέχτηκε από  ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες οι οποίοι παρενέβησαν για να σώσουν αποτυχημένους  υπουργούς, αλλά και της απαίτησης του κ Σαμαρά, ο οποίος  ζήτησε να παραμείνουν στο Κυβερνητικό σχήμα οι δικοί του άνθρωποι.  Οι αλλαγές όμως στις οποίες προχώρησε έχουν το δικό τους συμβολισμό και εντάσσονται στην παραπέρα ενίσχυση, του αμφίβολης  συνταγματικότητας, «επιτελικού κράτους», ενώ συνδέονται με την πενταμελή εκτελεστική επιτροπή που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο. 

Πρώτη προτεραιότητα για τον Πρωθυπουργό είναι η δημιουργία μιας παράλληλης κυβερνητικής δομής στελεχωμένη με ανθρώπους της απολύτου εμπιστοσύνης  του, η οποία κατά αποκλειστικότητα θα διαχειριστή τα ευρωπαϊκά κονδύλια μέσα στο «αναπτυξιακό» πλαίσιο που θέτει το πόρισμα της επιτροπής Πισσαρίδη.

Ο Θεόδωρος Σκυλακάκης  στενός φίλος της οικογένειας  Μητσοτάκη και σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Πρόεδρος της ακραίας  νεοφιλελεύθερης Δράσης, Ευρωβουλευτής και μέχρι τον « ανασχηματισμό» Υφυπουργός Οικονομικών, αναβαθμίστηκε σε αναπληρωτή Υπουργό αναλαμβάνοντας να επιβλέπει στενά τη διαχείριση του συνόλου των ευρωπαϊκών κονδυλίων και όχι μόνο αυτών που προέρχονται από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ο κ Σκυλακάκης θα κατευθύνει τη ροή χρηματοδότησης, όχι μόνο σε κλάδους, αλλά και σε συγκεκριμένες  επιχειρήσεις της πολιτικής τους προτίμησης.

Ο Νίκος Παπαθανάσης  στενός φίλος και αυτός της οικογένειας  είναι ο νέος  αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης στον οποίο ο Πρωθυπουργός ανέθεσε των απόλυτο έλεγχο  των ιδιωτικών επενδύσεων και των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα. Είναι οι δύο τομείς που φεύγουν από τον έλεγχο του Άδωνη Γεωργιάδη ο οποίος μέχρι νεοτέρας παραμένει Υπουργός  απογυμνωμένος από σοβαρές αρμοδιότητες.

Ο Πάνος Τσακλόγλου  σημιτικός, νεοφιλελεύθερος καθηγητής ο οποίος διακρίνεται για τις μνημονιακές του θέσεις στα θέματα της κοινωνικής πολιτικής αναλαμβάνει υφυπουργός εργασίας  με εντολή να εφαρμόσει στο ασφαλιστικό τις επώδυνες συνταγές του ΔΝΤ, αρχίζοντας από τις επικουρικές συντάξεις τις οποίες το νεοφιλελεύθερο ιερατείο που διοικεί τη χώρα θέλει άμεσα να τις παραχωρήσει στις ασφαλιστικές εταιρείες. Ταυτόχρονα θέλει να αλλάξει τη μορφή του ασφαλιστικού συστήματος, από  αναδιανεμητικό που είναι σήμερα στηριζόμενο στην αλληλεγγύη των γενεών, σε  κεφαλαιοποιητικό.

Το ζητούμενο για τον κ Μητσοτάκη είναι εάν η παράλληλη αυτή κυβερνητική δομή που προσπαθεί να δημιουργήσει θα του επιτρέψει να ελέγξει τις χρηματικές ροές των ευρωπαϊκών κονδυλίων και να προχωρήσει, εκμεταλλευόμενος το ΣΟΚ που η πανδημία έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινωνία, στην επιβολή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας όχι μόνο στην οικονομία αλλά και σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής του τόπου.

Προς το παρόν στον επικοινωνιακό τουλάχιστον τομέα, φαίνεται να τα καταφέρνει έχοντας συμπαραστάτες στο έργο του τους εγχώριους ολιγάρχες, το ΣΕΒ, τους τραπεζίτες αλλά και το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, τα περισσότερα από τα οποία ανήκουν στους ολιγάρχες. Ένα άλλο στοιχείο που βοηθά τον κ Μητσοτάκη να παίρνει αντιδημοκρατικά και αντιλαϊκά μέτρα χωρίς μέχρι στιγμής ιδιαίτερο πολιτικό κόστος, αποτελεί η χλιαρή αντιπολιτευτική στάση  του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ένα χρόνο μετά τις εκλογές δεν φαίνεται να βρήκε ακόμα τα αντιπολιτευτικά του πατήματα.  

Δυστυχώς όμως για τον Πρωθυπουργό και το επιτελείο του, τα κράτη δεν κυβερνώνται με επικοινωνιακούς όρους, ούτε και με πλουσιοπάροχες  οικονομικές ενισχύσεις σε όσους μας στηρίζουν. Αυτή η πολιτική έχει εφαρμοστή και στο παρελθόν και απέτυχε παταγωδώς. Ως πότε άλλωστε ο λαός θα επιδεικνύει ανοχή σε όσους του κουνάνε το δάκτυλο;