Οι συνομιλίες επίλυσης του ¨Μακεδονικού¨.

Ότι σπείρεις θα θερίσεις¨ λέει η παροιμία

Πέρασαν ήδη 27 χρόνια απραξίας, γύρω από ένα σοβαρό ζήτημα, που με τους  χειρισμούς, της τότε ¨πολιτικής και θρησκευτικής ελίτ¨ κατέστη,  ως το ¨νέο εθνικό πρόβλημα¨ στα βόρεια σύνορά της χώρας μας.

Όμως αυτή η οντότητα (της ονομαζόμενης ¨σοσιαλιστικής δημοκρατίας της Μακεδονίας¨) προϋπήρχε, όταν ακόμα υφίστατο η πάλε ποτέ ενιαία Γιουγκοσλαβία.

Στο πλαίσιο της τότε ενιαίας οντότητας που ήδη υφίστατο -45 και πλέον χρόνια, από το 1945 – ως μια από τις Σλαβικές κατά κύριο λόγο εθνότητες, μαζί με την Αλβανική η οποία αποτελεί το 1/3  του πληθυσμού της, καθώς και μαζί με άλλες πολύ μικρότερες, συγκροτούσαν την δημοκρατία αυτή, στο τότε ενιαίο κράτος.

Η βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας από τους Δυτικούς, με βασικούς πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ και την Γερμανία, του ενιαίου κράτους και η επιχειρούμενη αναδιάταξη των ¨νέων σφαιρών επιρροής¨ αλλά και των συνόρων, από τη διάλυση που ήδη είχε προηγηθεί -3 χρόνια πριν, το 1989- της Σοβιετικής Ένωσης, έφεραν σε πρώτη προτεραιότητα και έξαρση τους τοπικούς εθνικισμούς.

Έτσι ενισχύονται και αναδεικνύονται για όλη τη μετέπειτα  περίοδο, οι επιμέρους ¨εθνικοί και εθνολογικοί¨ αυτό-προσδιορισμοί,  στην ήδη πολύπαθη περιοχή των Βαλκανίων, που την ταλαιπώρησαν από μεγάλης έκτασης εθνολογικές συγκρούσεις.

Μετά την διάλυση της μεγάλης και ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, οι πολιτικές ηγεσίες στη χώρα μας βρέθηκαν,  -όπως συμβαίνει ιστορικά σχεδόν πάντα- πάλι απροετοίμαστες, μπροστά στο πρόβλημα του προσδιορισμού της ονομασίας του νέου κράτους  που προκύπτει στα βόρεια σύνορά μας, -ενώ ήδη γνώριζαν από έτη πολλά πριν-, ότι υφίστατο εντός της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, με το όνομα Μακεδονία.. (είναι όμως γνωστές  σε όλους μας, οι υποδείξεις και οι σκοπιμότητες γιαυτό, επειδή και τότε έτσι εξυπηρετούνταν τα σχέδια των  Αμερικανών και του ΝΑΤΟ, ώστε ως υπάκουες κυβερνήσεις μας να μην θέτουν κάν το πρόβλημα που προϋπήρχε….. όπως επίσης και τώρα ξανά, με άξονα τις ανάγκες και τους σχεδιασμούς του ξένου παράγοντα προωθούνται -με εξαιρετικά πρόχειρο και επιζήμιο τρόπο- οι συνομιλίες επίλυσης του Μακεδονικού….. όμως θα επανέλθουμε σε αυτό σύντομα).

Σε εκείνο το ιστορικό και χρονικό πλαίσιο των μεγάλων τεκτονικών αλλαγών, που θα άλλαζαν την πολιτική αλλά και κρατική γεωγραφία της περιοχής, οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας, με ευθύνη όλων των τότε ηγετών, μη εξαιρουμένων των Ανδ. Παπανδρέου,  Κων. Μητσοτάκη, και των κ. κ. Καραμανλή- Σαμαρά, με τους άστοχους πολιτικούς και διπλωματικούς χειρισμούς οδήγησαν σε διαιώνιση και ¨μη λύση του προβλήματος¨.

Επέτειναν όμως με την ακολουθούμενη στρατηγική τους, ακόμα παραπέρα στη έξαρση-έκρηξη του εθνικισμού στο νεοσύστατο κράτος, που στα πρώτα του βήματα παραπαίει να διαλυθεί, από την εσωτερική ισχυρή εθνολογική διαπάλη, των δύο βασικών εθνοτήτων του, της λεγόμενης ¨Μακεδονικής και της Αλβανικής¨.

Η Αλβανική μάλιστα εθνότητα θεωρούσε τότε, ιδιαίτερα  ευνοϊκή τη συγκυρία για την ένταξη της στο σχέδιο που προωθούσαν ήδη, ο έτερος νέος και ανερχόμενος εθνικισμός του Αλβανικού κράτους, για την  δημιουργία της ¨Μεγάλης Αλβανίας¨…

Στη ¨ζωή και στη φύση¨ τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο, όπως ορίζει η γνώση και τεκμηριώνει η επιστήμη.

Έτσι και στην περίπτωση του ¨εθνικού προβλήματος¨ ακολουθώντας τη λογική της στρουθοκαμήλου, η οποία εκ των πραγμάτων ευνόησε την άλλη πλευρά, ενώ συνέτεινε στην παραπέρα έξαρση του εθνικισμού στη γειτονική χώρα, ώστε αυτή να ¨κτίσει και να εδραιώσει¨ άτεχνα και προκλητικά, σε όλα τα επίπεδα την νέα ¨εθνολογική της αφήγηση,  περί συνέχειας του Μακεδονισμού¨.

Εμείς,  για 25 χρόνια αφεθήκαμε στο βασικό μας αφήγημα, που υποστηρίζουν δειλά αλλά και αυτάρεσκα ακόμα, οι περισσότερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στη χώρα μας,  τη θέση,  …..¨όσο εμείς δεν τους αναγνωρίζουμε με το όνομα που επιδιώκουν οι γείτονες μας, δεν πρόκειται να πάνε πουθενά¨!

Το αποτέλεσμα?

140 κράτη έως σήμερα να τους αναγνωρίζουν  ¨νέτα σκέτα¨ ως   ¨Δημοκρατία της Μακεδονίας¨!

Η διαμάχη που τα τελευταία 25 χρόνια εστιάζεται κυρίως για το όνομα και η στρατηγική που ακολουθήθηκε από την χώρα μας, κατέδειξε με τον πιο γλαφυρό  τρόπο και εκ του αποτελέσματος, ότι ήταν απολύτως λανθασμένη!

Επειδή αυτή ως τέτοια ¨δεν είναι μόνο μία διαμάχη για την ιστορία. Η οικειοποίηση του γεωγραφικού όρου “Μακεδονία” και η φόρτισή του με εθνικό περιεχόμενο είναι γεωπολιτικό πρόβλημα. Είναι  το όχημα του φαντασιακού αλυτρωτισμού-επεκτατισμού, που μετατρέπει τη FYROM σε αγκάθι στα πλευρά της Ελλάδας και δεν επιτρέπει την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας. Κατά συνέπεια, μετατρέπει το κράτος αυτό σε παράγοντα αστάθειας στα νότια Βαλκάνια.

Η προβληματική αυτή χρησιμοποιήθηκε αποσπασματικά, ενώ θα έπρεπε να είναι ο κορμός. Τα ιστορικά επιχειρήματα έπρεπε να έχουν επικουρικό ρόλο. Με άλλα λόγια, ακόμα και εάν οι Σλαβομακεδόνες δήλωναν πως δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες το πρόβλημα δεν θα λυνόταν.  Αυτό επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά¨!

Είναι καιρός να προχωρήσουμε ως χώρα στην αλλαγή της στρατηγικής μας, με πρώτη επιδίωξη την άρση των βασικών  αλυτρωτικών διεκδικήσεων τους διότι,

¨Το κρίσιμο στοιχείο δεν είναι η ονομασία της χώρας, αλλά η ονομασία της εθνότητας¨.

Δημήτρης Τεμουρτζίδης ,

Θεσσαλονίκη, 20/01/18