Σχετικά με την τρέχουσα πολιτική συγκυρία και πως την αντιλαμβανόμαστε και την ερμηνεύουμε

              πολιτική συγκυρία.

Αυτό που κύρια χαρακτηρίζει την πολιτική συγκυρία  που διανύει η χώρα μετά την άνοδο στην εξουσία του ¨ετερόκλητου συντηρητικού μπλοκ¨ των δυνάμεων που συνασπίστηκαν γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη  και την ΝΔ, είναι επιγραμματικά η εξής.

• Η χώρα μας έχει εισέλθει -τα 10 τελευταία χρόνια- με την ασφυκτική επιβολή των νεοφιλελεύθερων διαδοχικών, σκληρών οικονομικών προγραμμάτων (μνημονίων) από την Ε.Ε, που επέτειναν δυσβάσταχτα στην συρρίκνωση του ΑΕΠ, με άμεση συνέπεια την ραγδαία μείωση των εισοδημάτων για όλους τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, την παράλληλη και εκτεταμένη εφαρμογή ελαστικών και επισφαλών θέσεων απασχόλησης, οι οποίες την τελευταία 10 ετία 4 πλασιάστηκαν!
• Στην οικονομία και ειδικότερα στην μικρομεσαία παραγωγή, αυτή συρρικνώθηκε επικίνδυνα, με πάρα πολλές επιχειρήσεις μικρής και μικρομεσαίας εμβέλειας είτε να έχουν βάλει λουκέτο, είτε να υπολειτουργούν με παθητικό οικονομικό κύκλο εργασιών, με άμεσο τον κίνδυνο να κλείσουν την επόμενη περίοδο.
• Βρισκόμαστε εντός ενός σαρωτικού κυκλώνα οικονομικής κρίσης, που την επέτεινε παραπέρα η πανδημία του κορονωιού και όπως όλα δείχνουν η ελληνική οικονομία εισήλθε σε περίοδο ¨βίαιης και ταχύτατης υπερσυσσώρευσης¨, με την παραγωγική βάση της χώρας να καταρρέει που μαζί με την έκρηξη του παρασιτισμού και της βαθύτερης εξάρτησης της, η κατάσταση εξελίσσεται εφιαλτική για τον λαό.
• Σε αυτό το γενικό περιβάλλον που σωστά χαρακτηρίζεται ως ¨καπιταλισμός της καταστροφής¨ και των υπερσυσσωρεύσεων-υπερσυγκεντρώεων του πλούτου στα χέρια των λίγων και πανίσχυρων κύκλων του κεφαλαίου, οι πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες για το λαό γίνονται δυσοίωνες και δυσβάσταχτες.
• Ειδικότερα, ως προς τις τελευταίες πολιτικοοικονομικές εξελίξεις πρέπει να παραδεχθούμε ότι, ο ¨ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός¨ διανύει μια  μακρά περίοδο ισχυρών και παρατεταμένων υποχωρήσεων σε όλα τα επίπεδα, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στη διακυβέρνηση της χώρας.
• Στην οικονομία, η παρατεταμένη κρίση -που άμεση συνέπεια της έχει το βάθεμα της οικονομικής και πολιτικής εξάρτησης που επιβλήθηκε -με τη μορφή και τα χαρακτηριστικά της ασφυκτικής επιτροπείας και εποπτείας- πρόκειται να έχει μακρά διάρκεια για τη χώρα, με  ορατή συνέπεια  την ισχυρή υποχώρηση της κοινωνικής συνοχής, που γίνονται εμφανή τα σημάδια της αποσύνθεσης να είναι εμφανή -και όπως δείχνουν οι πρόσφατες στατιστικές, αλλά κυρίως η ορατή πραγματική οικονομική θέση  000.000 πολιτών να βρίσκονται σε τραγικά επίπεδα φτώχειας.
• Επιπροσθέτως σε διαρκή υποχώρηση οδηγούν τα παρατεταμένα προγράμματα φτωχοποίησης, με την οικονομική κατάσταση να χειροτερεύει,  την ανεργία  να βρίσκεται σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα και τους πραγματικούς δείκτες να είναι πάνω από το 30%, ενώ για την νεολαία να πλησιάζει σε ασύλληπτα ποσοστά ανεργίας,  με 1 στους 2 νέους κάτω των 30 ετών να είναι άνεργοι.  Ταυτόχρονο η μερική απασχόληση έχει εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, στους νέο-προσλαμβανόμενους και διευρύνεται επικίνδυνα το καθέτως μερικής απασχόλησης, ενώ ο κανόνας στις Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας να έχει υπερκεράσει τους εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση.
• Τέλος η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας -μέσω του ΤΑΙΠΕΔ για 99 χρόνια- που είναι ήδη σε υποθήκευση στους ισχυρούς ξένους  κύκλους, ενώ σημαντικά ¨φιλέτα¨ της δημόσιας περιουσίας έχουν εισέλθει στον Προκρούστη των ιδιωτικοποιήσεων, με τη διαδικασία που οδηγεί  στην επιβολή μιας μακρόπνοης, είτε παραχώρησης είτε ξεπουλήματος, στις απαιτήσεις των ξένων οικονομικών συμφερόντων.
• Οι ίδιοι ξένοι οικονομικοί και πολιτικοί κύκλοι είναι εκείνοι που ενθαρρύνουν -αν δεν ¨τρέφουν¨ οικονομικά και πολιτικά τουλάχιστον- τον εγγενή Τουρκικό επιθετικό επεκτατισμό, ο οποίος απειλή την εδαφική ακεραιότητα με την ανοικτή αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων της χώρας, αμφισβητώντας  ανοικτά την Εθνική ανεξαρτησία της χώρας.

Η  τελευταία φάση στην οποία εισήλθε η χώρα -ειδικότερα τον τελευταίο χρόνο-, επιτείνεται από την ενδοτική πολιτική του κυρίαρχου και φαινομενικά ετερόκλητου μπλοκ δυνάμεων που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας και συνασπίστηκε γύρω από τη Ν.Δ με τον κ. Μητσοτάκη, να υποχωρεί σε όλες τις απαιτήσεις των ξένων κύκλων της Ε.Ε και των ΗΠΑ.

1. Η Ν.Δ του Κυριάκου Μητσοτάκη, στις βασικές κατευθυντήριες της πολιτικής της γύρω από την κυβερνητική πρόταση διακυβέρνησής  και των κοινωνικών δυνάμεων που εκφράζει, δεν διαφέρει ουσιαστικά από εκείνη του προκατόχου της,  της προηγούμενης περιόδου 2011-2014 διακυβέρνησής υπό τον  κ.  Αντ. Σαμαρά.  Και τότε όπως και τώρα είχαμε ένα ισχυρό ακροδεξιό συνασπισμό δυνάμεων που αποτελούσαν τον κεντρικό πυρήνα των στελεχών της, που στον στενό κομματικό αλλά και στον ευρύτερο πολιτικό της περίγυρο παραμένει ίδιος.

Παρά το γεγονός του ενισχυμένου και ακροδεξιού πυρήνα των στελεχών της γύρω από τον κ. Σαμαρά, δεν εμπόδισε τη ΝΔ η οποία κατάφερε με επιτυχία τότε, να συγκυβερνήσει με τον Βαγγέλη Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, όπως επίσης και με τον ¨έτερο πόλο των δυνάμεων που ¨αυτόπροσδιορίζονταν¨ (τότε) ως Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ), με επικεφαλής τον γνωστό και μη εξαιρετέο σε όλους μας Φώτη Κουβέλη.

2. Τότε όπως και τώρα, η ΝΔ επεδίωκε -και όπως φάνηκε το επέτυχε με αξιοσημείωτο τρόπο και σε σημαντικό βαθμό- να ¨ενσωματώσει αλλά και να συνασπίσει¨ ένα ευρύ φάσμα μετριοπαθών πολιτικών προσωπικοτήτων της κεντροαριστεράς μαζί και δυνάμεων με ακροδεξιές και εθνικιστικές καταβολές, που κύρια επιδίωξη της παρέμενε, να ανακτήσει σύντομα το χαμένο  πολιτικό και εκλογικό έδαφος που είχε απωλέσει,  ώστε να επιστρέψει -όπως τελικά και έγινε-  επικυρίαρχη στις πολιτικές εξελίξεις.

Η ίδια άλλωστε λίγους μήνες πριν βρέθηκε πανικόβλητη μπροστά στον κίνδυνο της εκλογικής επιρροής της να καταρρέει , κάτω από το ιστορικό όριο του 20%! (επί προεδρίας του κ. Β. Μεϊμαράκη).

Έτσι πολύ σύντομα κατάφερνε να συγκυβερνήσει σε πρώτη φάση, ώσπου να ανασυγκροτηθεί  συνολικά  – με την γνωστή ομάδα των στελεχών που έκτοτε αποτελούν  ¨το κακέκτυπο της δημοκρατικής παράταξης¨ -κατ΄ όνομα βεβαίως- μαζί με μια ομάδα «ρεαλιστών στελεχών της δημοκρατικής αριστεράς», που είχαν αποσπαστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ -και να συμπαραταχθούν με τις κυρίαρχες επιλογές των συντηρητικών κύκλων  και των πολιτικών επιλογών τους,  επικαλούμενοι τον ακυβερνησίας και να αποτρέψουν το ορατό κίνδυνο για τη χώρα από το  ενδεχόμενη…… έξοδο της από την ΟΝΕ & Ε.Ε!

3. Έκτοτε γίνονταν φανερό ότι ασκούνταν ισχυρές πιέσεις -κύρια από τους Γερμανικούς κύκλους- προς το ¨ασύντακτο ασκέρι¨ των δυνάμεων  της ανερχόμενης σε επιρροή αριστεράς -που εν δυνάμει συσπειρώνονταν γύρω από τον Σύριζα- ώστε να αποτραπεί το ανερχόμενο λαϊκό κίνημα που αναζητούσε προοδευτικές πολιτικές τομές και με εμφανή τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό, που αμφισβητούσε τις επιταγές των μνημονίων, οι οποίες  οδηγούσαν στην παραπέρα εξάρτηση.

Για  αυτούς τους λόγους είτε έπρεπε εγκαίρως να ανακοπούν, είτε έπρεπε να ελεγχθούν σύντομα όλες αυτές οι εμφανείς τάσεις του λαϊκού κινήματος -που μαζικά αποστασιοποιούνταν από τους δύο κυρίαρχους έως τότε πόλους του συστήματος, – τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ-  αναζητώντας προοδευτική διέξοδο.

Αυτά λίγο έως πολύ αποτελούν την γνωστή σε όλους μας «ιστορική», αποτύπωση από την ταχύτατη άνοδο της αριστεράς, την μετάλλαξή της με αντάλλαγμα την παραμονή της στην διακυβέρνηση και τελικά την εκλογική και πολιτική της ήττα από τον Κυρ. Μητσοτάκη και την επάνοδο στη δεξιά διακυβέρνηση.

Υποχωρήσεις του Σύριζα που είχαν ως συνέπειες την πλήρη πολιτική προσαρμογή του αλλά και την υποταγή του εν τέλει στο κυρίαρχο αφήγημα των εγχώριων συντηρητικών κύκλων, αλλά και τις απαιτήσεις του ¨ξένου παράγοντα¨, με την ουσιαστική επικύρωση  του 3^ου μνημονίου.

Είναι αυτά που οδήγησαν από τότε  το λαϊκό κίνημα σε νέα  πολιτικο-ιδεολογική ήττα, που με τη σειρά της οδήγησε σημαντικά  τμήματα της κοινωνίας  σε απογοήτευση, παραίτηση και ιδιώτευση, που δεν είναι της παρούσης να επεκταθούμε παραπέρα στην αναζήτηση των αιτιών με τους εγγενείς λόγους που οδήγησαν σε μια διαφαινόμενη τελικά «ιστορική ήττα» .

Αποτιμώντας τελικά και συνολικά την παρουσία του Σύριζα στην διακυβέρνηση της χώρας επί 4,5 χρόνια, -στο σύνολο της κυβερνητικής του θητείας αυτή είναι κύρια αρνητική,  που οι συνέπειες της πρέπει να αποτιμηθούν σε βάθος χρόνου και από τους ίδιους ως στοιχεία απολογισμού ενόψει και του συνεδρίου τους προς τον ελληνικό λαό..

4. Επανερχόμενοι στην προηγούμενη διακυβέρνηση της Δεξιάς περιόδου των κ.κ  Σαμαρά- Βενιζέλου, μετά την ‘υποχρεωτική εξώθηση΄ για έξοδο της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική κυβέρνηση του Αντ. Σαμαρά, διότι ήδη γίνονταν προσπάθειες  για ενδεχόμενη συνεργασία με τη ¨σοβαρή Χρυσή Αυγή¨  την οποίαν και επεδίωκαν ¨οι ιθύνοντες της δεξιάς¨ με μια μορφή συναίνεσης.

Μπορούμε εύκολα να συνάγουμε ότι, παρά την τότε σημαντική και πρωτόγνωρη υποχώρηση της κοινοβουλευτικής επιρροής της ΝΔ (στο 19%!), σε συνδυασμό μάλιστα -με την εκλογική και πολιτική ¨κατάρρευση¨ του άλλοτε ισχυρού και κραταιού ΠΑΣΟΚ -από το 42% οδηγήθηκε στο 12% και αργότερα στο 8%, για να φτάσει κάτω από 5%!! επί προεδρίας Β.  Βενιζέλου-του εταίρου ισχυρού πυλώνα εξουσίας-, κατάφερνε σύντομα η ΝΔ να ανακάμψει εκλογικά και κομματικά και να επανα-συσπειρώσει μεγάλο μέρος από τη ¨δεξιά πολυκατοικία¨ κερδίζοντας εκλογικά και πολιτικά, ένα νέο και πιο διευρυμένο μπλοκ πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

5. Σημαντική, αλλά σε άκρως αρνητική κατεύθυνση υπήρξε την ίδια περίοδο η ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία της ακροδεξιάς και νεοναζιστικής ισχυρής τάσης ανόδου που αυξητικά παρατηρούνταν στο εκλογικό σώμα, με κύριο κορμό την επιρροή της Χ.Α, η οποία  είχε κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της στο Ελληνικό κοινοβούλιο, ασκώντας έναν ¨ιδιότυπο κοινοβουλευτικό φασισμό¨ εντός αλλά  και εκτός του κοινοβουλίου.
6. Σήμερα και μετά τις ¨ευεργετικές¨ εγκληματικές πράξεις της, κυρίως με δολοφονία με του Παύλου Φύσσα, που αποκάλυψαν την πραγματική φύση και του φασιστικού χαρακτήρα της σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, οι νεοναζί μετά από τις πρόσφατες  καταδίκες του δικαστηρίου σε πολυετή φυλάκιση της ηγεσίας και των στελεχών της, βρίσκονται διασκορπισμένες παντού στην κοινωνία .

Όπως όμως -εκ των υστέρων απεδείχθη- απολάμβανε ήδη για πολύ καιρό ισχυρή υποστήριξή από συγκεκριμένους  κύκλους, κυρίως του μεταπρατικού και κομπραδόρικου  εφοπλιστικού κεφαλαίου, με σημαντικά τα οικονομικά συμφέροντα που αυτό έχει κυρίως στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, την οποία επεδίωκαν και ήθελαν  οι εφοπλιστικοί κύκλοι -ως ζώνη ανεξέλεγκτου ελέγχου- για τα τεράστια συμφέροντα τους, που έχουν στις θαλάσσιες μεταφορές και το διαμετακομιστικό εμπόριο -ειδικά  από στο Λιμάνι του Πειραιά-

Τώρα που όπως όλα δείχνουν να παίρνει αυτό (προσωρινά) τέλος, μετά από μια περίοδο ανοικτής υποστήριξης σε άλλες διεθνικές συνεργασίες. (Cosco με Κινέζους, παραχώρησι του λιμένα ΟΛΘ σε Ιβάν Σαββίδη, Λιμάνι Αλεξανδρούπολης σε Αμερικανούς κλπ), η ΝΔ αποτελεί τον αδιαμφησβήτητο πόλο του ¨αστικού μπλοκ εξουσίας¨ με κύρια πολιτικά συμπληρώματα το ΚΙΝΑΛ και την Ελληνική Λύση.

7. Η Ελληνική κοινωνία όμως δεν φαίνεται να ξεμπλέκει εύκολα με την ακροδεξιά, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, που όπως φαίνεται ¨γοητεύει¨ σημαντικά τμήματα της νεολαίας που την οδηγούν σε τέτοια νέου τύπου εθνικιστικά, νεοναζιστικά και φασιστικά μορφώματα. (πάντως η συντριπτική παρουσία της νεολαίας στις συγκεντρώσεις της Χ.Α πριν την διάλυσή της το καταμαρτυρούσε αυτό περίτρανα και πρέπει να μας ανησυχεί όλους ιδιαιτέρως)

Η ¨Ελληνική Λύση¨ ήδη αποτελεί ωσεί παρούσα στο ελληνικό κοινοβούλιο αλλά και στο κομματικό και πολιτικό στερέωμα της χώρας, ως μια soft εκδοχή του εγχώριου ακροδεξιού εθνικισμού και ρατσισμού.

8. Έτσι, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν (από την τρικομματική συν-κυβέρνηση υπό τον Α. Σαμαρά (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ), η ΝΔ επανέρχεται ξανά εδραιωμένη και ισχυροποιημένη ιδεολογικά να επιτιθέμενη πολιτικά στην αριστερά και να  διατυμπανίζει την ανιστόρητη και επικίνδυνη «θεωρία των δύο άκρων», εξισώνοντας την αριστερά στο σύνολό της, με το νεοναζιστικό μόρφωμα της «Χρυσής Αυγής»!

Αυτή η πολιτική τακτική της ΝΔ που στο πρόσφατο παρελθόν, με πρόεδρο τον Α. Σαμαρά κυρίως αλλά και τώρα με τον Κ. Μητσοτάκη, ξέπλυνε στα μάτια της μεγάλης πλειοψηφίας των συντηρητικών τμημάτων του ελληνικού λαού, είχε τότε ως εμφανέστατα αποτελέσματα τη πλήρη «νομιμοποίηση της Χ.Α» , στην ¨κοινωνική θάλασσα¨ με την απελπισία  των ανέργων, των νεόπτωχων και των απογοητευμένων  Ελλήνων, που έχουν «σαρωθεί» από τις νεοφιλελεύθερες (μνημονιακές) πολιτικές της Ε.Ε.

9. Έκτοτε μπορεί να κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων.

Αυτό που σήμερα είναι σημαντικό κατά τη γνώμη μου να εξετασθεί με μεγάλη προσοχή είναι η νέα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, υπό το πρίσμα των νέων οικονομικών, πολιτικών και υγειονομικών δεδομένων, που δημιούργησαν η άνοδος της Δεξιάς μαζί και ειδικότερα οι συνέπειες της πανδημίας του Κορωνοϊού.

10. Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη ακολουθώντας τις ίδιες ¨πολιτικές συνταγές και στις ίδιες ράγες¨ κατάφερε όχι μόνον να ανακάμψει πολιτικά και κομματικά, αλλά και να διαμορφώσει ανοδικά μια ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία του 42 %, για να επιστρέψει ως επικυρίαρχη και ηγεμονική δύναμη, ώστε μέσα σε 5 χρόνια να είναι ξανά αυτοδύναμη εκλογικά, στην κυβερνητική εξουσία και με σημαντικά θεσμικά ερείσματα..
11. Έτσι η ΝΔ ισχυροποιημένη σήμερα διαθέτει -όσο ποτέ άλλοτε από το πρόσφατο παρελθόν-, πέρα από την ισχυρή οικονομική και πολιτική υποστήριξη της από το εγχώριο και ξένο κατεστημένο, σημαντικά ερείσματα και υποστήριξη από το μεταπρατικό κεφάλαιο του εφοπλιστικού και των οικονομικών και πολιτικών κύκλων του, τα γνωστά κέντρα στο Βερολίνο, το Λονδίνο,  το Παρίσι και τις ΗΠΑ.

Στο εσωτερικό μέτωπο πέραν της μεγάλης αναμφίβολα  επιρροής της και τον έλεγχο που ασκεί σε όλες τις θεσμικές εκφάνσεις της οργανωμένης θεσμικά πολιτείας,  Ελληνικό Κοινοβούλιο και Ευρωβουλή, Ισχυρότατη επιρροή στο σύνολο της Αυτοδιοίκησης περιφερειακής και τοπικής,  ΓΕΣΕΕ, Συνδικάτα, Επιμελητήρια, Συνομοσπονδίες Εμπόρων και Επαγγελματιών, Πανεπιστήμια, Εκκλησία, ασφυκτική και μονοσήμαντη υποστήριξη των ΜΜΕ, την ¨οργανική διανόηση¨ η οποία συμπλέει με το  στρατηγικό της αφήγημα, ήδη από την περίοδο Σημίτη και Κώστα Καραμανλή, για τη ¨νέα μεγάλη ιδέα¨ του έθνους,  την παραμονή της χώρας στην ΟΝΕ και Ε.Ε. -με κάθε θυσία-, όπως στερεότυπα και μονότονα επαναλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα συντηρητικών κύκλων, από την άκρα δεξιά έως και τον μεταλλασθέντα Σύριζα, ως σημαντικό συμπλήρωμα του ¨εθνικού αφηγήματος¨.

Η ίδια η συντηρητική παράταξη διαθέτει ισχυρούς συμμάχους και μεγάλες  εφεδρείες εκτός της επίσημης κομματικής και πολιτικής επιρροής της, από ένα εύρος πολιτικών προσωπικοτήτων αλλά και κοινωνικών δυνάμεων, που είτε συνασπίστηκαν ¨ατύπως¨ μαζί της,  είτε συμπλέουν και ταυτίζονται πολιτικά (βλέπε ΚΙΝΑΛ, Διαμαντοπούλου, Βενιζέλος, Αλέκος Παπδόπουλος, Φλωρίδης, ουκ  έστιν αριθμός, από πλήθος ομάδων της γνωστής σε όλους μας ¨κεντροαριστεράς¨, της περιόδου των ¨παχαίων αγελάδων¨, της έξαρσης και του παρασιτισμού, της διαπλοκής -όπως εύστοχα ονοματίστηκε από τον πατέρα του νυν πρωθυπουργού-,  τελικά της ¨ψευδεπίγραφης μικροαστικής μας ευδαιμονίας¨ ….που είχε τραγικό και άδοξο τέλος!..

12. Σε αυτό το περιβάλλον του ακραίου και επιτιθέμενου νεοφιλελευθερισμού η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη -στις νέες και δυσοίωνες συνθήκες της πανδημίας- πορεύεται απολαμβάνοντας σημαντικά ¨οικονομικά εργαλεία και οικονομικά αποθέματα¨ που της παραδόθηκαν από την πολιτική της φορολογικής αφαίμαξης που επέβαλαν οι κύκλοι της ΟΝΕ και ακολούθησε πιστά  η κυβέρνηση του Σύριζα με ¨εκπληκτική συνέπεια¨,  καθώς επίσης και ένα πρόσθετο «οικονομικό μαξιλάρι» που ορισμένοι λένε ότι μπορεί να αγγίξει τα 72 δις ευρώ!

Οι κυρίαρχοι κύκλοι των Βρυξελλών και του Βερολίνου, απαλλαγμένοι από απρόβλεπτες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις και υπό τον απόλυτο έλεγχό τους την εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ -που κύρια εκφράζει η ΝΔ-,  τα σημαντικά επίσης διαπιστευτήρια που της δόθηκαν, με ομολογουμένως  μεγάλη συνέπεια από την διακυβέρνηση της πρόσφατης περιόδου του Συριζα, (ως κυβέρνηση των ¨χρήσιμων ηλιθίων¨), με χειραγωγημένο και απογοητευμένο τον λαϊκό παράγοντα και σε ¨παρατεταμένη κρίση πολιτικής και ιδεολογικής ταυτότητας¨ της διάσπαρτες  ριζοσπαστικές του προοδευτικές μειοψηφείς¨ πορεύεται χωρίς αντίπαλο.

Επανήλθαν ισχυρές -μετά από μια περίοδο αμφισβητήσεων και σοβαρών αμφιταλαντεύσεων- όλες οι νεοσυντηρητικές πολιτικές δυνάμεις συνασπισμένες στο κέντρο της πολιτικής ζωής και με τον έλεγχο που ασκούν σε ολόκληρο το φάσμα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής  καθιστούν υποταγμένο και ηττοπαθή τον λαϊκό παράγοντα ως ¨οι νέοι σωτήρες¨  που  αποτελούν δήθεν αυτοί  την οικονομική και κοινωνική προοπτική  του λαού και της χώρας, έχοντας ¨ελεύθερα τα χέρια τους¨,  για  να μεταβάλλουν την ¨κρίση της πανδημίας του κορωνοϊού σε ευκαιρία¨, (αγαπημένο μότο των απανταχού ¨φιλελέδων¨),   για να ακυρώσουν σε βάθος και δίχως επιστροφή, όλες τις εναπομένουσες  κατακτήσεις και τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού.

13. Από αυτή την άποψη η εκλογική ήττα του Σύριζα -μπορούμε να ισχυριστούμε- ότι συνέβαλε τακτικά αλλά και μεσο-μακροπρόθεσμα σε ήττα του λαϊκού κινήματος με απρόβλεπτες συνέπειες.

Οι προσπάθειες ανασύνταξης του λαού δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση σε αυτό το ζοφερό εσωτερικό και ευρωπαϊκό οικονομικό περιβάλλον, διότι πρόκειται να πραγματοποιηθεί σε εξαιρετικά δυσμενείς οικονομικές,  πολιτικές  και υγειονομικές συνθήκες, που την επιτείνει η ¨ανυποχώρητη¨ εξέλιξη του κορονωϊού σε Ευρωπαϊκό και Διεθνές περιβάλλον.