Πρωθυπουργός πολιτικός διαφθορέας και μεσάζων συμφερόντων
Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ακροβατούμε, για άλλη μια φορά, στο τεντωμένο σχοινί της ανοικτής συνταγματικής εκτροπής. Ο ελλειμματικός από κάθε άποψη πρωθυπουργός φαντασιώνεται ότι είναι απόλυτος μονάρχης. Και αυτός και οι αυλικοί του. Και ως τέτοιος μπορεί να διοικεί με υποτιθέμενες αγαθοεργίες και φιλάνθρωπες ελεημοσύνες εις βάρος των δικαιωμάτων των πολιτών. Το θράσος του ατάλαντου και αδαή γόνου (και του στενού του περιγύρου) δεν έχει όρια. Είναι αυταπόδεικτο ότι δεν μπορούμε να “τσουβαλιάζουμε” όλα τα στελέχη της κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος, αλλά, είναι η στιγμή, όσοι σέβονται τη δημοκρατία να δηλώσουν παρόντες.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα προς κάθε δημοκρατικό πολίτη και, κυρίως, προς τους εκπροσώπους της δικαστικής εξουσίας: Σε ποια δημοκρατική χώρα θα παρενέβαινε πρωθυπουργός, ως αυτόκλητος μεσάζων, σε μια ενδεχόμενη διένεξη πολιτών και ιδιωτικών συμφερόντων επιβάλλοντας τη δική του εκδοχή “επίλυσης” κάποιου προβλήματος τους και δεν θα κινούνταν αμέσως ο εισαγγελέας εναντίον μιας τέτοιας πρωτοβουλίας; Ποιος νομίζει ότι είναι ο κ. Μητσοτάκης και θεωρεί ότι δύναται να λειτουργεί ως αυτόκλητος μεσάζων σε μια διαμάχη που δεν είναι της αρμοδιότητάς του, αντίθετα συνιστά και ακύρωση των λειτουργιών της δικαστικής εξουσίας; Ποιος είναι ο κ. Μητσοτάκης που παριστάνει το “ζήτουλα” σε ιδιωτικά συμφέροντα – ή ενδεχομένως να διαπραγματεύεται στις πλάτες των πολιτών διάφορα ακατανόμαστα– προσπαθώντας να ακυρώσει εν τοις πράγμασι δικαιώματα των πολιτών της χώρας; Έχει γίνει υπερδικαστής ο κ. Μητσοτάκης και αποφασίζει αυθαίρετα να ρυθμίζει, κατά το δοκούν και εκ των προτέρων, τις ενδεχόμενες δικαστικές διαμάχες μεταξύ πολιτών και ιδιωτικών εταιριών;
Στην πραγματικότητα ο κ. Μητσοτάκης λειτουργεί ως πολιτικός διαφθορέας. Αυτός και η συ-μωρία του αποφάσισαν να στερήσουν από Έλληνες πολίτες το δικαίωμά τους να προσφύγουν στη δικαιοσύνη για να διεκδικήσουν τα δίκαια τους για αυτό που υπέστησαν. Και ζητούν τη συναίνεσή τους, παριστάνοντας τους μεγαλόψυχους και αποτελεσματικούς, ενώ στην πραγματικότητα προσπαθούν να διαφθείρουν τους πολίτες εξαγοράζοντάς τους με αυθαίρετες “οριζόντιες” αποζημιώσεις και αποτρέποντάς τους να ασκήσουν τα νόμιμα δικαιώματά τους. Taking rights seriously,- οι Αγγλοσάξωνες με ισχυρότερη παράδοση στη δημοκρατία από εμάς δεν επικεντρώνουν τυχαίως στο ζήτημα των δικαιωμάτων, στη “ρεπουμπλικανική” πλευρά της σύγχρονης δημοκρατίας.
Με την πραξικοπηματική του ενέργεια ο κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του, – αναφέρονται ότι συμμετείχαν στην σύσκεψη που αποφάσισε την αντισυνταγματική αυθαιρεσία ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστας Σκρέκας, ο υπουργός Κλιματικής Αλλαγής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Χρήστος Στυλιανίδης, οι υπουργοί Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης και Άκης Σκέρτσος, ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Λευτέρης Οικονόμου, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, ο γενικός γραμματέας του Πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης και ο διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΔΔΗΕ Αναστάσιος Μάνος –, ακυρώνουν εν τοις πράγμασι τη διάκριση των τριών εξουσιών, εφόσον για θέματα δικαστικής φύσεως, παρεμβαίνει η πολιτική εξουσία και τα “επιλύει” με το δικό της αυθαίρετο τρόπο, ελέω πολιτικής… διαφθοράς.
Είναι προφανές ότι ο στενός πρωθυπουργικός κύκλος, πέρα και από τον έλεγχο του κοινοβουλίου και της κυβέρνησης, αποφασίζει και ενεργεί αυθαίρετα και προσπαθεί να φέρει τους πάντες προ τετελεσμένων. Προς συμφέρον της συγκεκριμένης εταιρίας και, γενικώς, των εταιριών που εμπλέκονται στο ανάλογο καθεστώς υπεργολαβιών ιδιωτικοποιημένης κυκλοφορίας. Το γενικότερο ζήτημα αφορά την αρμόδια εισαγγελία. Επιπλέον, τι θα πράξει το δημόσιο: κυβέρνηση, περιφέρεια, αρμόδια υπουργεία, δήμοι, θα κινηθούν, ως οφείλουν, κατά της συγκεκριμένης εταιρίας δικαστικώς; (Αυτά είναι, μάλλον, μέρος των “ακατανόμαστων” της συναλλαγής Μητσοτάκη με τη συγκεκριμένη εταιρία;) Από την άλλη οι πολίτες, με βαθειά συναίσθηση της αξίας του συνταγματικού πατριωτισμού, οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψη μας στα σοβαρά τα δικαιώματά μας και να διαφυλάξουμε την πολιτική νομιμότητα στη χώρα.
Τούτη η θλιβερή και εξευτελιστική για την Ελληνική Δημοκρατία ιστορία είχε και ένα καλό: η εταιρία αποδεχόμενη την πρόταση του πολιτικού διαφθορέα και συνταγματικού εκτροπέα, αποδέχτηκε και την ενοχή της για την ταλαιπωρία και την ψυχική οδύνη τόσων πολιτών. Τώρα είναι ευκαιρία και αυτοί “να λάβουν στα σοβαρά τα δικαιώματά” τους, να προσφύγουν στη δικαιοσύνη και να “τρέξουν” το ζήτημα ως το τέλος.
