Ανακοίνωση Σοσιαλιστικής Προοπτικής για το Πολυτεχνείο 2020.

H ανεξέλεγκτη επιδείνωση της πανδημίας οφείλεται στις ιδεολογικές εμμονές της Νέας Δημοκρατίας για μη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας, των μαζικών, δημόσιων μεταφορών και της Δημόσιας Παιδείας, στη μεροληψία της υπέρ των μεγάλων συμφερόντων και την παντελή έλλειψη σχεδίου αναφορικά με τη ανάληψη μέτρων υγειονομικής προστασία του πληθυσμού ευάλωτου και μη.

Η Κυβέρνηση αντί να αναγνωρίσει τις ευθύνες της για την έξαρση της πανδημίας και τις πολιτικές-δημοσιονομικές της ανεπάρκειες, σε μια έξαρση μεγαλοϊδεατισμού και αυταρχισμού επιτίθεται στην Κοινωνία, χαϊδεύοντας την ενσωματωμένη Άκρα Δεξιά μέσω της εγκαθίδρυσης “Στρατιωτικού Νόμου” στη Χώρα πριν και μετά την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Tο Πολυτεχνείο φέρει μια ολόκληρη ιστορία. Δεν προέκυψε από το μηδέν. Δεν έχει ουδέτερο πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο, παρόλο που πολλοί αντιμετωπίζουν την 17η του Νοέμβρη με σκοπό να τη θέσουν στο μουσείο, να την καταστήσουν ακίνδυνη και ακόμη χειρότερα να την εξαλείψουν από την Ιστορική Μνήμη.

Για ακόμη μια φορά, η αυταρχική πορεία που χαράσσει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντίκειται κατάφορα στην παράδοση των Λαϊκών Αγώνων, στο όραμα και τη θησεία της γενιάς του Πολυτεχνείου. Οι αγωνιστές και οι πεσόντες του, 46 χρόνια πριν, έδειξαν και δείχνουν το δρόμο για μια εναλλακτική κοινωνική και πολιτική αντίληψη στην Ελλάδα, ενάντια σε κάθε προσπάθεια καταδυνάστευσης και καταστολής, εσωτερική ή εξωτερική.

Για τη Σοσιαλιστική Προοπτική και για κάθε προοδευτικό και δημοκρατικό πολίτη η 17η του Νοέμβρη αποτελεί παράδειγμα προσφοράς και τιμής, συνέχεια των αγώνων που έδωσαν και θα δώσουν όσοι κι όσες υπερασπίζονται την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία, τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και Βιώσιμη Ανάπτυξη. Υποχρέωσή μας είναι η φετινή επέτειος να αποτελέσει ακόμα ένα βήμα για τον Ελληνικό Λαό σε αυτήν την κατεύθυνση.

“Αν Θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος (…)

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σαν να γκρεμίζεις την αδικία.”

Τάσος Λειβαδίτης